Al bijna geen blafono meer!

Inmiddels al meer dan een maand in Ghana en voel me al bijna geen blafono meer. Blafono betekent hier in Ada Foah 'blanke' en dat roept iedereen hier naar je. Niet als scheldwoord maar gewoon om je aandacht te krijgen. Voornamelijk de schoolkindjes horen we, als we onderweg zijn de taxi plaats om naar stage te gaan, zo'n 10x "blafono blafono blafono!" roepen en dan zwaaien ze heel uitbundig. Voor sommige kindjes in het dorp zijn we misschien wel de eerste blanken die ze zien in hun leven. Inmiddels beginnen ook steeds meer mensen in het dorp hier ons te herkennen. Dan heb je je bijvoorbeeld ooit een keer aan iemand voorgesteld en dan hoor je een week later ineens ergens je naam. Ik doe dan altijd maar alsof ik diegene ook herken, maar ik heb af en toe nog steeds moeite om al die gezichten uit elkaar te houden. Iedereen lijkt zo op elkaar hier! Mannen hebben bijna allemaal kort geschoren haar en vrouwen bijna allemaal ingevlochten extensions. Die extensions hebben we er trouwens laatst op stage bij Olivia (een van de assistent-fysio's) uit gehaald. Dat is een gedoe! Eerst kijken tot waar in de vlecht het echte haar nog zit, daar knip je de vlecht af en dan moet je vervolgens het deel waarin haar echte haar gevlochten zit dus uit de knoop halen. Maar wel grappig om ook een keer gezien te hebben hoe zoiets in elkaar zit.

Verder heb ik op stage inmiddels al twee door oma gebreide mutsjes uitgedeeld aan baby's die bij ons als patiënt komen en uiteraard foto's van gemaakt. Zo schattig! Er is al een foto met een kaartje onderweg naar oma. Heb ook al andere kaarten op de post gedaan, maarja naar wie hè?? Buiten de baby's zijn er trouwens ook andere leuke patiënten die bij de fysio langs komen. Er is een vrouw die graag wilt afvallen voor haar bruiloft komende zomer en gisteren had ik een hempje aan die zij heel leuk vond dus ik heb beloofd dat ze 'm mag hebben zodra ze hem past! Of ze dat ooit gaat halen, betwijfel ik maar het leek me wel een goede motivatie haha.

Natuurlijk lopen we nog steeds niet alleen maar stage hier. Het weekend van de onafhankelijkheidsdag (6 maart) veel gefeest en naar de marcherende schoolkinderen gekeken. Was een heel spektakel! Die zondagavond iets te veel gefeest dus maandag was de eerste kater in Ghana een feit.. Gelukkig waren we vrij van stage en konden we lekker heel de middag in het zwembad van het Peace Holiday Hotel hangen. Ashley en Desmond waren ook mee en ook de ouders van Ashley. Die komen Ashley ieder jaar weer een keertje opzoeken en zijn hier 10 dagen geweest nu. Volgens Ashley kon ze zich geen betere honeymoon bedenken die middag (want zij en Desmond waren vrijdag getrouwd, staat nog in m'n vorige verslag.) Het is ons trouwens niet meer gelukt om een taart te bakken voor de verjaardag van Amos in dit weekend. Niet de juiste ingrediënten en door al het gefeest ook niet echt de puf om ons eraan te wagen. Want een pakketje van Koopmans hebben ze hier niet hoor!

Afgelopen weekend zijn we voor de tweede keer naar Kokrobite geweest! Ashleys ouders willen daar altijd graag naartoe dus zij gingen sowieso met z'n vieren en als wij zin hadden waren we van harte welkom om aan te sluiten. Ook was Ashley vrijdag jarig dus voor ons een extra reden om mee te gaan! Alleen gingen Ashley enzo al vroeg en wij hadden natuurlijk nog gewoon stage dus had Ashley voor ons een hele route beschrijving gemaakt en gingen wij het avontuur aan om zelfstandig de rit naar Kokrobite af te leggen. We hadden in Ada Foah eigenlijk al vrij snel een goeie trotro gevonden dus tot zo ver leek alles voorspoedig te verlopen. Maar toen we nog geen uurtje onderweg waren, begonnen er ineens allemaal auto's te remmen. Buiten de trotro een hoop geroep dus ik keek door het raam wat er allemaal aan de hand was maar ik keek dus net op het verkeerde moment en zag daar een meisje op de grond liggen van een jaar of 5 met de helft van haar gezicht open, een beginnende plas bloed onder haar hoofd en haar arm in een houding die normaal gesproken niet mogelijk is. Haar gekrijs ging door merg en been en ik krijg er nog de rillingen van nu ik dit typ. De man die het meisje aan had gereden reed in eerste instantie door (ik denk door de schrik en om niet nog meer ongelukken te veroorzaken) maar stopte een paar meter verderop toen iedereen naar hem begon te schreeuwen. Hij is door omstanders naar het politiebureau gebracht en aan het meisje werd eerste hulp verleend en er was een ambulance gebeld. We weten niet of die er op tijd geweest is, want onze trotro werd alweer vol geladen en we reden weer verder. In de trotro werd nog wel een keer of tien herhaald dat de man van het ongeluk uit Nigeria kwam, dat vond ik dan wel weer typisch want Ghanezen maken net zo goed ernstige ongelukken. Maargoed, op onze overstapplaats vonden we ook vrijwel meteen de goeie trotro en binnen 3 uurtjes waren we in Kokrobite, veilig en wel! Die avond weer heerlijk gegeten bij de Italiaan, eindelijk weer een keer kaas op! De volgende dag lekker gerelaxed op het strand, gezwommen in de zee en een beetje geshopt bij de souvenir winkeltjes. Ik heb een klein leren tasje gekocht! Zaterdagavond was het weer reggae-night en die ging door tot in de kleine uurtjes. De volgende dag voelde ik me wonder boven wonder gelukkig nog best goed maar een paar van ons hadden een flinke kater en toen moesten we dat hele eind nog in de trotro terug naar Ada. Gelukkig hadden we voor de terugreis een privé trotro met driver ingehuurd omdat we met zo veel waren en die stopte ook nog eens even voor ons bij de Accra Mall zodat we een vette hap konden scoren haha! Was toch wel heel fijn dat we nu niet dat gedoe hadden met overstappen enzo. Ik zat weer bij het raam en zat onderweg echt te genieten van het uitzicht. Doordat het nu af en toe regent, wordt alles buiten steeds groener. Overal gras in plaats van Sahara zand. Erg mooi! Mijn rechterarm is inmiddels trouwens bruiner dan mijn linker omdat die arm zo'n beetje de hele rit uit het raam heeft gehangen haha!

In het huis gaat ook alles nog goed. Nog maar een klein weekje en dan komt Renee erbij, een van de studenten die ook nog stage komen lopen hier in de buurt. Wordt wel de douche delen met iemand extra haha maar wordt vast heel gezellig. Verder ook nog maar een kleine 3 weken tot dat papa, mama en tante Toos langskomen! Ik ben heel benieuwd hoe zij alles hier gaan ervaren! Vooral het verkeer en dan doel ik eigenlijk met name op mama hahaha.

We worden in huis ook steeds creatiever met koken! Vandaag hebben Pien en ik verse tilapia gehaald en hier thuis Jolof rijst bij gemaakt (is een Ghanees recept) en moet zeggen: smaakte erg goed! De vis was voor ons gegrild en gekruid en er bleef thuis op het bordje niet veel van over. Uiteindelijk lagen alleen de graten en de kop er nog. Het is heus niet altijd honger lijden in Afrika hoor. Morgen maakt Grace weer een keer pannenkoeken voor ons. Het water loopt me al bijna in de mond als ik daar aan denk! Ook kan ik morgen lekker een beetje uitslapen want het is weer donderdag. Ja, ik hou het niet nog wel een tijdje vol hoor! Nog 3 maanden en dan ben ik weer in Nederland, voor degenen die me al missen.