"These are my mommy and daddy"

Eindelijk waren ze daar dan: Papa en mama! En tante Toos niet te vergeten, die kwam ook mee! Maandagavond 4 april kwamen ze ’s avonds aan op het vliegveld in Accra. Myrthe en ik hadden ons naar het vliegveld laten brengen door Michael, wisten we zeker dat we veilig aan zouden komen haha. En voor de volgende dag had Myrthe hem ook ingehuurd om haar en haar ouders terug naar Ada te brengen. Papa, mama, tante Toos en ik gingen de volgende dag weer terug naar het vliegveld! Eerst heerlijk geslapen in een hotelletje in Accra, gerust gesteld dat ze veilig aangekomen waren. Ik heb wel onder twee dekentjes moeten slapen want er was een airco die het erg goed deed en dat was ik natuurlijk al twee maanden niet meer gewend! De volgende dag goed ontbeten en toen met een taxi van het hotel naar het vliegveld gegaan. We wilden graag een safari doen en olifanten zien en de beste plek daarvoor was het Mole National Park (MNP) in het Noorden van Ghana. Daarvoor moesten we vliegen naar Tamale en toen nog een taxi pakken naar het MNP. Om precies te zijn 433Km vliegen (en dat gaat dan binnen een uurtje!) en daarna nog 2,5 uur met de taxi. We hadden keurig op tijd ingecheckt en moesten toen nog even wachten tot we mochten gaan boarden. We werden verwezen naar de wachtruimte: een partytent met ijzeren bankjes en een aantal airco’s. Het hoeft allemaal niet zo moeilijk te zijn! Eigenlijk zag ik helemaal niet zo op tegen dat uurtje vliegen. Na die hele reis van Brussel naar Accra kon ik dit nu wel aan, dacht ik. Tot ik weer in dat vliegtuig zat.. Heb mezelf maar proberen af te leiden met het spelen van spelletjes op m’n telefoon. Ik was blij toen we veilig geland waren op Tamale airport. Koffers waren er zo want het was niet zo’n groot vliegveld dus we konden snel door. Buiten stonden de taxi’s al klaar en ze hadden een heel schema voor wie er aan de beurt was voor de volgende rit. Wij mochten mee met een taxi chauffeur die later Nelson bleek te heten. De koffers pasten maar net in zijn auto (net niet eigenlijk, kofferbak moest dicht geknoopt worden) maarja, hij was aan de beurt dus een andere auto pakken was geen optie.. Gelukkig was hij wel heel gezellig en heeft ie ons veilig naar het safari park gebracht. Hij bood bij aankomst al gelijk aan om ons donderdagochtend ook weer op te halen. Zijn voor hem leuke ritjes natuurlijk, beetje bijverdienen. Dus dat maar gelijk afgesproken. De dinsdagmiddag niet veel anders gedaan dan in het zwembad gehangen en ’s avonds lekker gegeten. Woensdagochtend van 7 tot 9 uur een jeepsafari gedaan! We hoopten natuurlijk om überhaupt wat dieren te zien maar de grootste wens was om echte wilde olifanten te zien. We waren nog geen 10 minuten onderweg en ineens wijst de ranger die mee was in de verte, olifanten!! Uiteindelijk nog heel dichtbij kunnen komen ook, want we mochten even uit de jeep. Op een gegeven moment vroeg ik aan de ranger hoe dichtbij we nou eigenlijk konden komen en toen legde hij uit dat je niet veel dichterbij dan 50 meter moest komen omdat er nog een wat jongere olifant bij liep en dan kon de rest wel een agressief worden. Heel fijn om te horen als je al niet eens meer op 30 meter afstand staat haha! De rest van de safari ook nog allerlei herten en aapjes gezien en als kers op de taart nog een olifant in een meertje! Uiteraard genoeg foto’s gemaakt. Vervolgens zaten we aan het ontbijt en keken we uit op een vallei en zagen we ook daar weer olifanten lopen! Echt een Afrika-gevoel, ontbijten met uitzicht op de olifanten! Die middag ook weer heerlijk gezwommen en ’s avonds kwam Nelson zich alvast melden! Nog een drankje gedronken met z’n allen maar wel optijd naar bed want de volgende ochtend vroeg op. Nelson was er netjes om half 7 en de koffers pasten allemaal weer in de auto maar toen we weg wilden rijden, startte de auto niet! Nog 3 kwartier geprobeerd om die auto aan de praat te krijgen maar toen hebben we toch maar met pijn in ons hart tegen Nelson gezegd dat we een andere auto gingen pakken, want ja we moesten natuurlijk wel onze vlucht in Tamale nog halen! Om half 11 zouden we vliegen. Uiteindelijk waren we om 10 uur bij het vliegveld, om 10 over 10 ingecheckt en konden we vervolgens tot half 12 wachten tot we konden gaan vliegen hahaha. Welkom in Ghana.. Het vliegtuig waarmee we zouden vliegen, moest nog landen van de vorige vlucht. Nouja, uiteindelijk weer veilig in Accra aangekomen en daar werden we opgehaald door Benjamin, ook een taxichauffeur en een vriend van Michael. In Accra al gelijk kennis gemaakt met de corruptie van de politie in Ghana. Benjamin stond even ergens waar hij niet mocht staan om onze koffers in de kofferbak te laden en ons op te pikken en binnen no time stonden er politie agenten om de auto heen en moesten we een of andere vage parkeerplaats op rijden en werd er achter ons een hek gesloten met een ijzeren ketting. Die ging pas weer open als we 100 cedi betaald hadden, belachelijk! En volgens mij schreef ie het bonnetje nog niet eens met carbonpapier ook dus die 100 cedi is waarschijnlijk gewoon in zijn eigen zak verdwenen.. Heel jammer maarja. Wat de reis wel weer goed maakte was dat Benjamin airco in zijn auto had!! Een verademing voor mama en tante Toos. Eenmaal in Ada Foah aangekomen kon in natuurlijk niet wachten om alle plekjes te laten zien! Eerst even de koffers gedropt bij het guesthouse waar papa, mama en tante Toos sliepen en daarna door naar het Bana house, mijn thuis deze 4 maanden! Toevallig waren alle meiden ook thuis dus die hebben ze ook meteen kunnen zien. Vervolgens leek het me een leuk idee om nog eventjes uit te waaien bij Swaggerbeach, het strand van Ada Foah. De dames wilden eigenlijk gewoon douchen en een dutje doen maar uiteindelijk toch om kunnen praten en als verrassing gingen we met de motor! En leuk dat ze het vonden! Ook Swaggerbeach was zeker geen teleurstelling. Daarna allemaal even gaan douchen en ’s avonds weer afgesproken om te gaan eten. Ik had tilapia besteld, de rest keek nog even toe hoe ik dat met m’n handen van de graat af at en hield het veilig bij kip.

De volgende dag, vrijdag, gingen we met de trotro naar de markt in Kasseh. De trotro was al een hele belevenis opzich maar op de drukke markt keken ze al helemaal hun ogen uit. Uiteraard even langs de kraam met de mooie lappen stof geweest en papa, mama en tante Toos hebben alles bij elkaar 9 lappen stof gekocht. Die vrouw had denk ik meteen haar maandsalaris binnen! We wilden ook nog wat zakjes water kopen maar die mochten we gratis meenemen van d’r. Na de markt gingen we door naar het ziekenhuis, even laten zien waar ik werk natuurlijk en mijn collega’s voorstellen. Bij de fysio vonden ze het ook fantastisch om m’n ouders eindelijk te ontmoeten want daar hadden ze natuurlijk al wel wat over gehoord dat ze zouden komen. Na het rondje ziekenhuis hebben we buiten bij het ziekenhuis geluncht zoals ik dat zo’n beetje iedere dag doe. Rijst en fruit gehaald bij de kraampjes en opgegeten in de schaduw bij een klein tentje waar je dan ook wat te drinken kon halen. Daarna weer terug naar Ada Foah gegaan en in de middag met de boot naar Maranatha, die chille plek van het kampvuur en waar je in de Volta kunt zwemmen. Dat hebben we dan ook gedaan en met onze voeten nog even in de oceaan gestaan! ’s Avonds weer bij hetzelfde tentje gegeten want die beviel wel en mama nu ook aan de tilapia. Zaterdagochtend werden we weer opgehaald door Benjamin en vertrokken we richting Cape Coast. Papa en mama hadden daar vanuit Nederland een beach house geboekt. Dat huis werd gerund door een Nederlandse man en een Ghanese vrouw en papa en mama hadden dat toevallig online gevonden. Het was een lange rit maar de beloning was er! Een prachtig huis met een grote tuin waar een omheining omheen stond en recht aan het strand! Konden zelfs 6 personen in slapen dus we hebben Benjamin ook een bed aangeboden. We konden het niet over ons hart verkrijgen om hem diezelfde dag dat hele eind nog terug te laten rijden. ’s Avonds hebben we gegeten bij Ko-Sa, een klein resort op 5 minuutjes lopen over het strand. We hebben daar overigens alle dagen ook ontbeten en avond gegeten. De volgende dag heeft Benjamin ons naar Elmina gebracht en is hij zelf doorgereden weer naar Ada. Wij hebben een rondleiding gedaan door het oude slavenfort van Elmina. Zelfs nog even gevoeld hoe het was om daar in een cel te zitten. Het is dat ik wist dat het maar nep was nu, maar liever niet in het echt! Tijdens de rondleiding voel je je ook bijna schuldig dat je een Nederlander bent. Was wel indrukwekkend om te zien. Verder die dag lekker lui geweest en in de hangmatten gelegen die Joseph voor ons had opgehangen. Joseph was een klein mannetje uit het dorp (Ampenyi) die door de eigenaren van het huis ingehuurd werd om het huis een beetje in de gaten te houden en schoon te maken nadat er gasten waren geweest.

Maandag werden we begin van de middag opgehaald door een taxi die de eigenaar van Ko-Sa voor ons geregeld had. Was ook een Nederlandse eigenaar en daar waren we mee aan de praat geraakt. Voor Ghanese begrippen een super luxe auto en ook weer met airco, lucky us! In Accra weer afgesproken met Myrthe en haar ouders en nog met z’n allen wat gegeten. Daarna onze ouders weer op het vliegveld uitgezwaaid. Weer janken natuurlijk.. Was fijn dat ze er waren!

Inmiddels zijn we alweer anderhalve week verder en hebben we gewoon alweer stage gelopen. Ook zijn we twee keer op donderdag met de nurses mee de communities in geweest. Voor ons project geven we educaties over CVA en fysiotherapie in de communities zodat ook daar meer bekendheid komt over het onderwerp en zo mensen hopelijk sneller en beter geholpen kunnen worden. De scholing doen we aan de hand van een poster die we samen met een studente in Ada Foah hebben vertaald naar de lokale taal (Dangme) en we vertellen er dan in het Engels bij en een tolk vertaald het voor ons. Kei handig!

Komend weekend gaan we weer naar Kokrobite! Tijdje geleden en heb er heel veel zin in! Morgen eerst nog een dagje stage en dan gelijk door. Ik zal dus zo eerst maar eens m’n tas alvast in gaan pakken voordat ik ga slapen. En even gauw douchen want nu is Percy er nog om te helpen met de waterpomp. Laatste dagen is het heel vaak light off, echt super irritant.. Maargoed, daar hebben we komend weekend geen last van!